പ്രാദേശിക വാദവും കുറുക്കന്റെ കണ്ണും.

ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യദിനം കൂടെ കടന്നു പോയി. 42 ലെ ‘ഇന്ത്യ വിടുക’ എന്ന തീക്ഷ്ണമായ മുദ്രാവാക്യം നാം മതിയാക്കിയദിനം. അതുവീണ്ടും ആഘോഷിക്കുമ്പോഴും ചിലത് ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. പ്രാദേശികവാദത്തെക്കുറിച്ചും ചില കുറുക്കന്മാര്‍ അതില്‍ കണ്ണും നട്ടിരിക്കുന്നതും.
ശക്തമായ ഒരു ഭരണ രീതിയാണ്‍ നമുക്കുള്ളത്. സംസ്ഥാനങ്ങള്‍ സ്വതന്ത്രഭരണം ഉള്ളപ്പോഴും കേന്ദ്രത്തിന് എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും ഇടപെടാവുന്ന ഒരു സംവിധാനം. ഭാഷയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് അന്നതു വിഭജിച്ചത്.
പക്ഷേ ഈ ഫെഡറല്‍ സംവിധാനം പലപ്പോഴും ശ്രദ്ധയോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ട അവസ്ഥയുണ്ടാക്കുന്നത് കാണാം.
പ്രാദേശികവാദമാണ് ഇന്ന് നമ്മുടെ അഖണ്ഡതയെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന പ്രധാന വെല്ലുവിളി എന്ന് തോന്നുന്നു. വ്യത്യസ്ത രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യത്തില്‍ അധികാരത്തില്‍ എത്തുന്ന സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാരുകള്‍ തമ്മില്‍ അകലം പുലര്‍ത്തിപ്പോന്നു. സംസ്ക്കാരം ഒന്നിച്ചുകാണാന്‍ പലരും തയ്യാറായില്ല. ഒരോരുത്തരും അവരുടേതാണ് മഹത്തരം എന്നു നടിച്ചു. പക്ഷേ ആ സംസ്ക്കാരത്തെയെല്ലാം യോജിപ്പിക്കുന്നത് കണ്ടെത്താന്‍ ആരും ശ്രമിച്ചില്ല.
വീണ്ടും വീണ്ടും രാജ്യത്തെ വിഭജിക്കാന്‍ ഉള്ളില്‍ നിന്നുതന്നെ വാദങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കേന്ദ്രം പലപ്പോഴും സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പ്രശ്നം കാണാത്തതും (ആസിയാന്‍ കരാറില്‍ ) അല്ലെങ്കില്‍ രാഷ്ട്രീയസമ്മര്‍ദ്ദം കാരണം ‘കൂടുതല്‍‘ ചെയ്തുകൊടുക്കുന്നതുമൊക്കെ ഈ ഫെഡറല്‍ സംവിധാനത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങളായി സമീപ കാലത്ത് കണ്ടതാണ് .നമ്മള്‍ എത്രതന്നെ വിഭജിക്കുന്നുവോ അത്രതന്നെ ദേശത്തെ പ്രതി വിചാരങ്ങളും ചുരുങ്ങും എന്നാണ് എനിക്കു തോന്നുന്നത്.
സുബ്രഹ്മണ്യഭാരതി രചിച്ച ചിലവരികളുടെ പരിഭാഷ.

“ അവള്‍ക്ക് മുഖങ്ങള്‍ മുപ്പത് കോടി
പക്ഷേ ഹ്രുദയം ഒന്ന്
അവള്‍ സംസാരിക്കുന്നത് പതിനെട്ട് ഭാഷകള്‍
എന്നാലും അവളുടെ മനസ്സൊന്ന്
നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമോ പതിനെട്ട് ഭാഷകളില്‍
മനോഹരമായി ഞങ്ങള്‍ പാടുന്നു , നിന്റെ
മഹിമകള്‍ ബഹുവിധരീതിയില്‍ ..
..വരൂ വരൂ ഞങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കൂ അങ്ങയുടെ
വാഴ്ചയുടെ അനുഗ്രഹങ്ങള്‍
ഉയരൂ ! എന്റെ തായേ ഉയരൂ.”

‘Fraternity’ - സാഹോദര്യം എന്താണ് എന്ന് ഭരണഘടനയില്‍ ഡോ.ബി.ആര്‍.അംബേദ്കര്‍ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു.

“എന്താണ് സാഹോദര്യം ? സാഹോദര്യമെന്നാല്‍ എല്ലാ ഭാരതീയരും തമ്മില്‍ സഹോദരങ്ങളാണെന്ന പൊതുവായബോധം”

പക്ഷേ ഇന്ന് നാം കാണുന്നതെന്ത് ഓരോ സംസ്ഥാനങ്ങളും പെരുമാറുന്നത് ഒരു പ്രത്യേക രാജ്യം പോലെയാണ്. മറ്റുള്ളവരുടെ സൌകര്യങ്ങളോ പ്രയാസങ്ങളോ ആരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. അതിര്‍ത്തിപ്രശ്നങ്ങള്‍, നദീജല പ്രശ്നങ്ങള്‍, സംസ്ക്കാരം വ്യത്യസ്തമാണെന്ന വെല്ലുവിളികള്‍, അങ്ങനെ അനേകം അനേകം പ്രശ്നങ്ങള്‍.

ഈ അവസരത്തില്‍ കര്‍ണ്ണാടക തമിഴ്നാട് സര്‍ക്കാരുകള്‍ നടത്തിയത് വലിയ വലിയ ഒരുകാര്യമാണ് . എന്നാല്‍ പല മാധ്യമങ്ങളും അതിന്‍ വേണ്ടത്ര പ്രാധാന്യം കൊടുത്തില്ല. പലരും അതിനെ ദുര്‍വ്യാഖ്യാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.
ഞാന്‍ മുകളില്‍ പറഞ്ഞ പ്രശ്നങ്ങള്‍ സങ്കീര്‍‌ണ്ണമായ ഈ അവസരത്തില്‍ ഇത് തികച്ചും അവസരോചിതമായിരുന്നു. കാലഘട്ടം ആവശ്യപ്പെടുന്നതും. നമ്മള്‍ എത്രമാത്രം അറിയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നുവോ അപ്പോഴേ ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കാന്‍ കഴിയൂ. എന്നാല്‍ കര്‍‌ണ്ണാടകയിലെ മാധ്യമങ്ങളും ചില ബ്ലോഗ്ഗര്‍ മാരു (കര്‍‌ണ്ണാടകയിലെ )മൊക്കെ അതിനെ ആക്ഷേപിച്ചു കാണുന്നു. തികച്ചും നിര്‍ഭാഗ്യകരമായിപ്പോയത്. രാഷ്ട്രീയപരമായനേട്ടങ്ങള്‍ക്കല്ലാതെ (നഷ്ടമുണ്ടാകുമെങ്കിലേഉള്ളൂ) ദേശീയ പരമായ വികാരം നിലനിര്‍ത്താന്‍, അതിനെ ശക്തിപ്പെടുത്താന്‍ നടത്തുന്ന ഇത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ പരിഹസിക്കപ്പെടുന്നത് ആശങ്കക്ക് വകനല്‍കുന്നു.



ഇത്തരം ചേരലുകള്‍ ഉണ്ടാകേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യമാണ് വീണ്ടും വീണ്ടും ചില സംഭവങ്ങള്‍ തെളിയിച്ചുകൊണ്ടിരുക്കുന്നത്.
“ഇന്ത്യ ചീന ഭായി ഭായി” (?)
മുകളില്‍ പറഞ്ഞ പ്രദേശികവാദങ്ങള്‍ നമ്മെ എങ്ങനെ ദോഷകരമായി ബാധിക്കാം എന്നതിന്റെ ചില വാര്‍ത്തകളാണ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ചൈനയില്‍ നിന്ന് ഈയിടെ ഉയര്‍ന്നത്.
ചൈനയിലെ ഒരു വെബ്സൈര്‍റില്‍ ഒരു യുദ്ധതന്ത്ര വിദഗ്ദ്ധന്‍ എഴുതിയ ലേഖനമാണ് വിഷയം .
പാക്കിസ്താന്‍ , നേപ്പാള്‍ , ഭൂട്ടാന്‍, ബംഗ്ലാദേശ് തുടങ്ങിയ ഭാരതത്തിന്റെ അയല്‍‌രാജ്യങ്ങളെ കൂട്ടുപിടിച്ച് ഭാരതത്തെ ഇരുപതോളം ചെറുനാടുകളായി ഭിന്നിപ്പിക്കാന്‍ ബീജിങ്ങിനോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നതാണ്‍ ലേഖനം. ചൈനയിലുള്ള കുറേയെങ്കിലും ആള്‍ക്കാരുടെ മനസ്സിലിരിപ്പ് ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു. അല്ലെങ്കിലും അവര്‍ക്ക് സാമ്രാജിത്യമോഹമില്ല എന്ന് പറയാന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ,ഇന്ത്യയില്‍ കമ്മ്യൂണിസ്ര്‍ര്‍കള്‍ ഒഴികെയുള്ളവര്‍ അതു സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്യും.
ഈ വിഭജനത്തിന്‍ അനേകം മാര്‍ഗ്ഗനിര്‍ദ്ദേശങ്ങളും അവര്‍ നല്‍കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന് ബംഗാളില്‍ വംശീയത ഉയര്‍ത്തി അവരെ ബംഗ്ലാദേശിനോടൊപ്പം ചേര്‍ക്കാമത്രേ. ഇങ്ങനെ ഓരോ പ്രദേശത്തിനും അവര്‍ ഉപാധികള്‍ ബീജിങ്ങിനു നല്‍കുന്നു. തമിഴ് ഈഴവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നേതാക്കളുമായി ചൈന ഒരിക്കല്‍ ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നത് തന്നെ ഇത് വെറും ലേഖനമായി കണ്ട് തള്ളേണ്ടതല്ല എന്ന മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുന്നു. അവസരം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ ചൈന ഉപയോഗപ്പെടുത്താന്‍ ശ്രമിക്കുമെന്നതിന്‍ സംശയം വേണ്ട. അസ്സമില്‍ ഉള്‍ഫ തീവ്രവാദികള്‍ക്ക് പിന്തുണ നല്‍കണം എന്നും ഇതില്‍ പറയുന്നു (ഇപ്പോള്‍ രഹസ്യമായി ചെയ്യുന്നതിനെ പരസ്യമാക്കണമെന്ന്)

ഇന്ത്യ ചൈന ചര്‍ച്ച ഒരിടത്തുമെത്താതെ പോയതും ചൈനയുടെ ഈ ഉള്ളിരിപ്പുകൊണ്ടാവണം.
അടുത്ത വര്‍ഷം ‘ഇന്ത്യ ചൈന സൌഹ്രുദവര്‍ഷ’മായി ആചരിക്കുമത്രേ. എങ്കില്‍ അതു നമ്മള്‍ചെയ്യുന്ന ഏര്‍റവും വലിയ മണ്ടത്തനമായിരിക്കും.
ഏഷ്യയില്‍ ആധിപത്യമുണ്ടാക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് തടസ്സം തീര്‍ച്ചയായും ഇന്ത്യതന്നെയാണ്. ഇവിടുത്തെ ചൈനാപ്രേമികള്‍ ഇത്തരം കാര്യങ്ങളില്‍ മൌനം ഭജിക്കത്തേ ഉള്ളൂ. കാരണം അവര്‍ സ്വപ്നം കാണുന്നത് ലോകം മുഴുവന്‍ ഒറ്റ നേത്രുത്വത്തില്‍ കൊണ്ടെത്തിക്കാനാണ്‌‍. പക്ഷേ അവര്‍ മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ഇവിടെ എത്രമാത്രം ഭാഷയോ വിശ്വാസങ്ങളോ ഉണ്ടെങ്കിലും എല്ലാം ഒന്നിപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തുന്ന നാനാത്വത്തില്‍ ഏകത്വം എന്ന വിശ്വാസമാണ്. സാസ്ക്കാരികതയില്‍ ഊന്നിയ ദേശീയബോധമാണ് യുഗങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് രചിച്ച പുരാണത്തില്‍ നിന്നെടുത്തതാണ് ഭാരതം എന്ന സങ്കല്‍പ്പം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അതു യുഗങ്ങളോളം നിലനില്‍ക്കുകതന്നെ ചെയ്യും.